Każdego roku czekam na ten moment, gdy na adwentowej scenie pojawia się Eliasz – prorok, jak ogień. To dziś!
gimnastyka poranna: niech zapłonie ogień
gimnastyka poranna: nie narzekaj
Co za Słowo! W sam raz na wszelkie narzekania!
gimnastyka poranna: wstań i idź
Każdego dnia, szczególnie teraz – w adwentowym tęsknieniu – Pan Bóg przypomina mi, że jest po mojej stronie. Że On czuwa, chce dawać mi siłę, bym mógł mierzyć się z codziennością.
gimnastyka poranna: nie ustawać w drodze
Niezależnie od piękna i jakości postanowień, czasem przychodzi ten dzień, że jednak dopada nas zmęczenie, zniechęcenie i smutek. A wtedy okazuje się, że Słowo Boże jest bliżej niż blisko.
gimnastyka poranna: nie tracić nadziei
Kolejny adwentowy dzień skąpany w codziennych sprawach. I kolejna porcja obietnic, by nie ustać w drodze.