Każdego roku czekam na ten moment, gdy na adwentowej scenie pojawia się Eliasz – prorok, jak ogień. To dziś!

Co za Słowo! W sam raz na wszelkie narzekania!

Każdego dnia, szczególnie teraz – w adwentowym tęsknieniu – Pan Bóg przypomina mi, że jest po mojej stronie. Że On czuwa, chce dawać mi siłę, bym mógł mierzyć się z codziennością.

Niezależnie od piękna i jakości postanowień, czasem przychodzi ten dzień, że jednak dopada nas zmęczenie, zniechęcenie i smutek. A wtedy okazuje się, że Słowo Boże jest bliżej niż blisko.

Kolejny adwentowy dzień skąpany w codziennych sprawach. I kolejna porcja obietnic, by nie ustać w drodze.